Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Μπαμπάς αυτός ο άγνωστος.

Ο άντρας...η κολόνα του σπιτιού,ο κουβαλητής,ο αρχηγός της οικογένειας,ο άνθρωπος που συνήθως μαθαίνει τελευταίος τα νέα του σπιτιού του αλλά προκαλεί φόβο και τρόμο...Μπαμπάς μπαμπούλας,μπαμπάς απών ή απλά πατέρας.Όπως μια γυναίκα έχει πολλές πλευρές ίσως και οι άντρες να είναι πολύπλευρα όντα,απλά εμείς δεν το βλέπουμε ή δεν θέλουμε να το δούμε...


Μπαμπάς ή Μαμά


Η μαμά έχει περισσότερα δικαιώματα από έναν μπαμπά.Είναι αυτή που φροντίζει το σπίτι,μεγαλώνει τα παιδιά,τα διαβάζει,τα ντύνει,εργάζεται και η ίδια άρα είναι υπερήρωας,τα ξέρει όλα και σε ότι και αν χρειαστεί έχει την λύση..τι να πούμε τώρα,η μαμά γεννάει τα παιδιά της.Ενώ από την άλλη ο πατέρας το μόνο που προσφέρει είναι η οικονομική δυνατότητα να μεγαλώσουν τα παιδιά.Σε κάποιες οικογένειες ναι,γίνεται μόνο αυτό.Ποιος στα αλήθεια όμως μπορεί να καταλάβει έναν άντρα πως νιώθει στην ανακοίνωση μιας εγκυμοσύνης ή στην διάρκεια της? Δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει, πως μπορεί να συμβαίνει όλο αυτό. Οι γυναίκες γεννιόμαστε με αυτό το ένστικτο. Χωρίς κανένας να μας το μάθει γινόμαστε μαμάδες γιατί είμαστε φτιαγμένες για αυτό. Σκέφτηκε άραγε κανείς πως νιώθει ένας άντρας που η γυναίκα του βρίσκεται στην αίθουσα τοκετού,την ακούει να πονάει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ή όταν κατά την διάρκεια μια εγκυμοσύνης ή ενός τοκετού όλα πάνε στραβά.Ο άντρας που θα σε προστατεύει για πάντα,που είναι δυνατός,του έμαθαν ότι πρέπει είναι σκληρός,στέκεται εκεί ανίκανος να σου προσφέρει το οτιδήποτε...και πίστεψέ με το ότι σε μια τέτοια περίπτωση να σε φροντίζουν 100 γιατροί δεν του λέει απολύτως τίποτα.Είναι η στιγμή που τον χρειάζεσαι και δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Αναρωτήθηκες ποτέ πως μπορεί να νιώθει όταν κοιμίζεις το μωρό σου στην αγκαλιά σου θηλάζοντας το..ή πόσο δεύτερος έρχεται καθώς γυρνώντας από την δουλεία του φωνάζεις περιχαρής.."σήμερα κάναμε το πρώτο μας βηματάκι" ή "είπαμε την πρώτη μας λεξούλα"...αχ υπέροχα και αυτός έλειπε!!!! Σαφώς και οι μπαμπάδες δεν είναι παρόν σε πολλά πρώτα των παιδιών τους αλλά είναι σε αλλά,κακά τα ψέματα όμως η ζυγαριά δεν γέρνει υπέρ τους.


Μην το μάθει ο μπαμπάς/θα το πω στον μπαμπά .


Κλασικές διαχρονικές ατάκες..Κάναμε και σήμερα τον μπαμπά μας μπαμπούλα.Γιατί να μην το μάθει ο μπαμπάς? Από την μια μαθαίνουμε στα παιδιά μας να κρύβονται,να λένε ψέματα και από την άλλη ικανοποιούμε την εσφαλμένη πεποίθηση πως ότι και να συμβεί θα το εμπιστεύονται στην μαμά...Τα παιδιά είναι σφουγγάρια..Μαθαίνουν από την ίδια τους την μαμά ότι δεν είναι κακό να κρύβεις μερικά πράγματα,άρα θα είναι και φυσιολογικό όταν κάποιος τους πει "μην το πεις στην μαμά σου" να το κάνουν."θα το πω στον μπαμπά"..και τι θα γίνει?Φοβίζεις το παιδί σου με τον μόνο άνθρωπο που πρέπει να βλέπει σαν ήρωα.Ο μπαμπάς θα σε τιμωρήσει για αυτό που έκανες ενώ εγώ σαν καλή μαμά και σε "απειλώ" ότι εάν δεν με ακούσεις θα το πω στον μπαμπά κ θα σε κάνει ντα!Οι γονείς πρέπει να είναι μαζί ,να νιώθει το παιδί ότι μπαμπάς και μαμά είναι ένα,για να νιώθει σε όλη του την ζωή του πως ότι και να συμβεί έχει τους γονείς του και οι δυο είναι ασφάλεια του.


Οι μπαμπάδες δεν ξέρουν.


Οι μπαμπάδες δεν μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά τους,δεν μπορούν να τα κοιμίσουν ή να τα αγκαλιάσουν εάν χτυπήσουν ή να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους στην πρώτη ερωτική απογοήτευση...Οι μπαμπάδες είναι για κανέναν ποδόσφαιρο ή γήπεδο άντε και καμία βόλτα...Ίσως γιατί εμείς οι ίδιες οι μάνες δεν μαθαίνουμε στους γιους μας ότι το να νιώθεις,να κλαις,να νοιάζεσαι δεν είναι κακό...ή μήπως δεν έχουμε μάθει στις κόρες μας ότι οι άντρες νιώθουν και μπορούν να βοηθήσουν,μπορούν να είναι μπαμπάδες.Μήπως εμείς οι μαμάδες δεν αφήνουμε στους άντρες μας να συμμετέχουν σε όλα γιατί εμείς "τα κάνουμε καλύτερα"? Οι άντρες προσφέρουν τα πάντα σε μια γυναίκα που αγαπούν..αυτοί οι άντρες είναι που μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ότι χρειάζονται.



Υπάρχουν άπειρες φράσεις και καταστάσεις που μου έρχονται στο μυαλό για το τι εστί πατέρας, Βέβαια αξίζει να αναφέρω και τα παραδείγματα των αντρών που γίνονται γονείς μόνο και μόνο για να αποδείξουν στο κοινωνικό σύνολο ότι μπορούν να κάνουν παιδιά. Υπάρχουν και οι άντρες που δύσκολα γίνονται γονείς. Δεν τους νοιάζει παρα μόνο ο εαυτός τους και φυσικά τα παιδιά είναι μια υποχρέωση με ημερομηνία λήξης,μεγαλώνουν και δεν σε έχουν ανάγκη ή με το που γνωρίζεις μια νέα σύντροφο παύουν να σε αφορούν...Τέτοια παραδείγματα πολλά και πρώτα πρώτα ο δικός μου μπαμπάς. Που έχει χαθεί ο λογαριασμός πόσα χρόνια είχα να τον δω,και όταν πήγα να τον βρω κατάφερε να σβήσει ότι είχα μέσα μου. Ξέρω πολύ καλά πως είναι το μοντέλο του μπαμπά λοιπόν που δεν νοιάζεται για τίποτα παρα μόνο τον εαυτό του. Δεν με νοιάζει αυτό το μοντέλο...γιατί δεν είναι μόνο αυτοί...Υπάρχουν οι μπαμπάδες που νοιάζονται και δεν φοβούνται να είναι δίπλα στην γυναίκα και τα παιδιά τους.Πηγαίνουν να πάρουν τα παιδιά τους από το σχολειό,ή ντύνονται πριγκιπισσες από τις κόρες τους που θέλουν να δοκιμάζουν τα καινούρια βαφικά τους.Υπάρχουν αυτοί που κοιμούνται με ένα μάτι ανοιχτό όταν το παιδί ψήνεται στον πυρετό και αυτοί που τρέχουν να κρύψουν τα δώρα του Αγίου Βασίλη.Υπάρχουν εκείνοι που καταλαβαίνουν και ξέρουν πως κάτι έχει γίνει και απλά κάνουν τους χαζούς. Ας αναλογιστούμε όλες εμείς οι ευλογημένες γυναίκες που γεννησαμε  παιδιά, ότι γεννήσαμε τα παιδιά τους. Εάν δεν ήταν ο άντρας μου θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος,πάλι θα ήταν κάποιος. Δεν έχει βρεθεί ακόμη το χάπι που το παίρνεις και κάνεις παιδία.Θα τολμήσω να πω ότι δεν γίναμε μάνες,μας κάναν.Και εάν θέλουμε να ήμαστε δίκαιες πρέπει να το παραδεχτούμε.
Κάθε γυναίκα έχει κριτήριο τον μπαμπά της,τον αδελφό της, τον άντρα της. Οι άντρες της ζωής μας όμως δεν είναι οι άντρες όλου του πλανήτη. Δεν θα μιλήσω για τον πατέρα ή τον αδελφό μου αλλά θα μιλήσω για τον άντρα μου. Που δεν καταλαβαίνει,δεν πάει το μυαλό του,δεν ξέρει...δεν ..δεν..και "δεν" βάση της δικής μου λογικής. Δεν καταλαβαινει πως όταν η κόρη μας ρίχνει κάτω το φαγητό δεν το κάνει επίτηδες ή όταν ο μικρός δεν θέλει να κοιμηθεί δεν το κάνει για να μας σπάσει τα νεύρα.Δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταλάβει ότι είναι παιδιά.Δεν μπορεί να το καταλάβει,δεν θέλει,δεν ξέρει πως...στο τι συμβαίνει δεν μπορώ να απαντήσω.Όλοι όμως ξέρουμε πόσο δύσκολα ωριμάζουν οι άντρες.Οι σκέψεις τους δεν είναι τόσο περίπλοκες όσο οι δικές μας. Εάν τους δείξεις το γαλάζιο,το τιρκουαζ και το μαριν και τους ρωτήσεις ποια χρώματα είναι αυτά θα σου πουν ΜΠΛΕ.Κάτι τέτοιο γίνεται και με τα παιδιά...με την οικογένεια...με τις σχέσεις.Νομίζω ότι δικός μας ρόλος είναι να τους δείξουμε τι πρέπει να κάνουν.Γιατί έτσι έχουν μάθεις από τις μαμάδες τους και έτσι θα μάθουν οι γιοι μας από εμάς!

Συνήθως ένας άντρας φεύγει απο την φροντίδα της μαμάς του για να πάει στην φροντίδα της γυναίκας του.Συνήθως τονίζω,όχι πάντα,έχει περάσει στο υποσυνείδητο μας ότι ο άντρας χρειάζεται φροντίδα γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να κάνει μόνος του. Ακόμα και οι γυναίκες όμως δεν δίνουμε στους άντρες μας τον χώρο και τον χρόνο να προσαρμοστούν.Ή να τους ακούσουμε.Θεωρούμε ότι με έναν μαγικό τρόπο τα ξέρουμε όλα και έτσι πρέπει να γίνει...Εάν όμως δεν δώσουμε τον χώρο και τον χρόνο στον άλλον να μάθει να προτείνει,να κάνει λάθη πως απλά τον απορρίπτουμε αμέσως χωρίς κάν να προλάβει να συμμετέχει? Έλα στην μαμά,άσε τον μπαμπά να λέει,θα σου το πάρω εγώ, κλασσικές μαμαδίστικες ατάκες και ακολουθεί η κορυφαία...Κοίτα την κόρη μου πόσο κούκλα είναι...και μόλις η κόρη πει το θεϊκό "άσε με ρε μαμά" η αντίδραση...Άκου γλώσσα η κόρη σου!!!Αστείο αλλά πραγματικότητα. Κανείς δεν γεννήθηκε γονιός και κανείς δεν θα μάθει ποτέ πως να είναι καλός γονιός..δεν θα ήταν υπέροχο όλο αυτό το τρομακτικό ταξίδι να το κανείς μαζί με τον σύντροφό σου?

Τα χρόνια αλλάζουν και ευτυχώς τα μυαλά εξελίσσονται.Βλέπω μπαμπάδες πραγματικούς γονείς.Πιστεύω αληθινά ότι ο άντρας εάν προσφέρει προσφέρει και την ψυχή του.Αν αγαπάει,αγαπάει πραγματικά..Ίσως όλα αυτά που γράφω να είναι κουταμάρες όμως πιστεύω ότι όλες οι γυναίκες έχουμε ανάγκη τον σύντροφό μας,τον άνθρωπό μας και πόσο μάλλον στο μεγάλωμα των παιδιών μας.Στο κάτω κάτω όλοι έχουμε δικαίωμα στην προσπάθεια και στα λάθη..ο εγωισμός δεν έχει καλά αποτελέσματα για κανέναν.Ένας κακός σύζυγος είναι δική σου ευθύνη,δεν φταίει αυτός που είναι αδιάφορος ,εσύ τον διάλεξες και τα δείγματα φαίνονται από την αρχή,ήξερες μέσα σου.

Νομίζω πως η οικογένεια είναι το πιο δύσκολο οικοδόμημα,όχι γιατί καθημερινά προσπαθείς να το κρατήσεις σταθερό και όρθιο αλλά γιατί καθημερινά χτίζεις την σχέση σου με τα παιδιά σου.Το σημερινό μου θέμα είναι ο άντρας,ο μπαμπάς,ο φίλος,ο σύντροφος,που δεν είναι το εκτελεστικό όργανο των απόψεων σου, δεν είναι αυτός που είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί το δικό σου πρόγραμμα,είναι ο γιος κάποιας μαμάς που ίσως να έκανε λάθη,ο γιος που έμαθε μόνο να τον φροντίζουν ίσως ακόμα να είναι και ο γιος που αναγκαστικά έκανε αυτό που του έλεγε η μαμά του.Το σημερινό θέμα όμως μπορεί να είναι ο μπαμπάς που αγάπα τα παιδιά του και αφιερώνει το 150% της ύπαρξής του σε αυτά,που σε λατρεύει και κάνει ότι περνάει από το χέρι του...το σημερινό θέμα θα μπορούσε να είναι για σένα που μεγαλώνεις τον γιο σου...που δεν πρέπει να ξεχάσεις να του μάθεις πως ο άντρας και κλαίει και πονάει και νιώθει και μπορεί.Το θέμα αυτό όμως είναι για τον άντρα μου,τον άντρα σου,όλους εκείνους που τους ξεδιπλώσαμε έναν ολόκληρο κόσμο χωρίς οδηγίες.Τους πήραμε από την αιώνια εφηβεία τους και τους βάλαμε σε έναν κόσμο περίπλοκο για την δική τους απλή λογική..Κάποιοι δεν τα καταφέρνουν,κάποιοι πάλι τα πάνε περίφημα..ότι και εάν συμβαίνει οφείλουμε ένα μπράβο και σε αυτούς τους...



Αφιερωμένο σε όλους τους μπαμπάδες που προσπαθούν σκληρά!
Αφιερωμένο στον δικό μας μπαμπά που είναι σουπερ ήρωας!

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Τα τσουρέκια που θα λατρέψετε

Από την μέρα που ξεκίνησε η μικρή μου ολοήμερο,σπάω το κεφάλι μου να βρω τι να της βάζω μαζί για δεκατιανό...έχω που έχω το καθημερινό φαγητό,να έχω ΚΑΙ το δεκατιανό? Σήμερα όμως μου ήρθε η ιδέα..σπιτικά,νόστιμα και πανεύκολα τσουρεκάκια..
Δεν έφτιαχνα ποτέ τσουρέκια,τα θεωρούσα μπελά τόσο στο να τα φτιάξω όσο και να τα ψήσω. Πέρυσι έπεσε στα χέρια μου αυτήν η συνταγή και από τα Χριστούγεννα και μετά τα κάνω σχεδόν ανά 2 μήνες...Δεν υπάρχει πιο εύκολη και νόστιμη συνταγή. Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε!

Τα υλικά που θα χρειαστούμε :
  • 1 ζαχαρούχο γάλα (κρατάμε το κουτί ώστε να μετράμε τις δοσολογίες)
  • 2 1/2 κουτία ζάχαρη
  • 2 βανίλιες
  • 6 αυγά
  • 2 κουτιά σπορέλαιο
  • 1 κουταλάκι του γλυκού κακουλέ
  • 1 κουταλάκι του γλυκού μαχλέπι
  • 1 φακελάκι μπεικιν-παουτερ
  • 2 1/2 με 3 κιλά αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • 3 κουτιά ζεστό νερό (όχι καυτό)
  • 200γρ νωπή μαγία ή 6 φακελάκια ξηρή μαγια (δηλαδή 1 φακελάκι μαγια για κάθε μισό κιλό αλεύρι)
  • 1 πορτοκάλι (τον χύμο του και το ξύσμα του) προαιρετικά
  • 1 αυγό για επάλειψη προαιρετικά

1.Σε μια κατσαρόλα βάζουμε και χαμηλή φωτιά τα 4 πρώτα υλικά (ζαχαρούχο,ζάχαρη,βανίλιες,αυγά)
μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και να γίνει ενα μείγμα.





2.Και τέλος προσθέτουμε το λάδι,ανακατεύοντας ώστε όλα τα υλικά να γίνουν ένα.


3.Σε μια λεκάνη διαλύουμε την μαγία.
Προσοχή το νερό πρέπει να είναι χλιαρό,όχι καυτό γιατί θα κάψει την μαγιά!


4.Έπειτα και μόλις έχει διαλυθεί η μαγιά,ρίχνουμε το μείγμα της κατσαρόλας στην λεκάνη. 


 5.Τώρα είναι η ώρα να ρίξουμε σιγά σιγά το αλεύρι και μαζί το μαχλέπι και τον κακουλέ.
Εάν θέλετε να προσθέσετε πορτοκάλι τώρα είναι η στιγμή.



6.Όταν έχουμε μια ωραία μαλακή ζύμη,την αφήνουμε στην λεκάνη και την σκεπάζουμε για περίπου 2 ώρες σε ζεστό μέρος για να φουσκώσει.


7.Αφού έχουν περάσει οι δυο ώρες αρχίζουμε να πλάθουμε τα τσουρέκια μας.
Προσωπικά κάνω τσουρεκάκια των 300gr,ούτε πολύ μικρά αλλά ούτε και πολύ μεγάλα.



8. .Εαν θέλετε χτυπάτε ένα αυγό με λίγο γάλα και το απλώνεται με ένα πινελάκι.
Ψήνεται σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 25 με 30 λεπτά.



Και έτοιμα....




 Είναι τα πιο νόστιμα και εύκολα τσουρέκια που φάγατε ποτέ.Μια δοκιμή θα σας πείσει!!!



Καλή επιτυχία!!!


Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Ο κόσμος μου βραβεύτηκε!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για το βραβείο!!!
Ήρθε ξαφνικά,αναπάντεχα και με γέμισε χαρά!!! 


Θα ήθελα να ευχαριστήσω πρώτα από όλους τις γλυκές bloggoλογιες και φυσικά όλους όσους με διαβάζεται κ με ακολουθείτε,άλλοι τυχαία,άλλοι γιατί είναι φίλοι και άλλοι γιατί τους ενδιαφέρουν τα όσα κάνω. Όλοι εσείς με τον δικό σας τρόπο με κάνετε να προσπαθώ ,να δημιουργώ και να βλέπουμε μαζί βήμα βήμα ιδέες που μπορούν να κάνουν τον κόσμο μας πιο όμορφο..

Τον τελευταίο μήνα πρόσθεσα στην θεματολογία του blog μου και κείμενα. Σκέψεις,απόψεις,προβληματισμούς και βλέπω μια πολύ ζεστή ανταπόκριση από τους φίλους αναγνώστες,κάτι που με χαροποιεί πολύ!!! Αν και στην αρχή με φόβιζε το να γράφω κείμενα και μάλιστα βιωματικά τελικά ανακάλυψα ότι υπάρχουν πολλοί να με "ακούσουν"...



Για το blog μου και για μένα...


Γιατί ξεκινήστε το blog; 
Γιατί το να μοιράζεσαι τα ενδιαφέροντά σου είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία!
Πείτε μας τι σας ενθουσιάζει;
Κάθε φορά και κάτι καινούριο,μα πάντα η προσπάθεια στο να δημιουργήσω. Από ένα κείμενο που θα βγάζει τα εσώψυχα μου εώς να δώσω ζωή σε ένα αντικείμενο που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πια.

Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια & η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers και με ποιόν τρόπο;
Βοηθούν με κάθε τρόπο.Είναι η δεύτερη ματιά στα ψεγάδια που δεν βλέπεις.Είναι το δεύτερο μυαλό που θα σου δώσει νέες ιδέες,είναι η επιβεβαίωση πως στον δικό σου κόσμο δεν είσαι μόνος.

Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας;
Για μαγειρική,κατασκευές,επαναχρησιμοποίηση αντικειμένων,πλέξιμο,ραπτική..και τον τελευταίο μήνα για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Έχετε δημιουργήσει φιλική σχέση με άλλους bloggers;Έχετε γνωριστεί από κοντά;
Μέχρι στιγμής όχι αλλά θα μου άρεσε πολύ σαν ιδέα.


Πώς φαντάζεστε το blog σας 2 χρόνια μετά;
Μεγαλύτερο κατά 2 χρόνια (!!!)
Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα;
Σε αυτό δεν μπορώ να απαντήσω εγώ!

Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;
Αρκετό.Αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος. Ακόμη και εάν κάνω μέρες να ανεβάσω ένα θέμα βρίσκομαι σε αναζήτηση για μελλοντικά θέματα.Θα έλεγα όμως καθημερινά.
Πώς γεννιούνται τα posts σας;
Από την καθημερινότητά μου.
Τι εύχεστε στους αναγνώστες σας;
Εύχομαι να ήμαστε καλά και να επικοινωνούμε,να προσπαθούμε και κάποια στιγμή να καταφέρουμε να αλλάξουμε ότι δεν μας κάνει σε αυτόν τον κόσμο...Εύχομαι ο κάθε ένας να πραγματοποιεί τα πιο τρελά του όνειρα!!!




Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ στην φίλη Γιώτα για το βραβείο της. Με την σειρά μου και εγώ απονέμω το βραβείο στους παρακάτω bloggers ( η σειρά είναι τυχαία)...

The  LIEBSTER AWARD goes to......











Δώστε με την σειρά σας το δικό σας βραβείο!!!


*Πληροφορίες για το βραβείο εδώ




Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Μαμάδες vs Μαμάδες

Περπατάω αγέρωχη γυρίζοντας από το σχολείο που άφησα την μικρή μου. Στον δρόμο συναντώ την Π. αν και δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη από ευγένεια στάθηκα λίγο να μιλήσουμε. Μετά τα κλασικά τι κάνεις,τι κάνουν τα παιδιά κτλ....μου πετάει το θεϊκό..

-Εσείς πως την βγάζετε?
-Τι εννοείς?
-Να βρε παιδί μου γενικά.
-Μια χαρά,όλα καλά. Με τα παιδιά στο σπίτι ,τα χόμπι μου,τις κατασκευές μου.
-Ε ναι εσύ δεν δουλεύεις κιόλας κάθεσαι.
(δεν δουλεύω σε μια εξωτερική εργασία αρα όλη μέρα λιάζομαι)
-Αχ τι να κάνεις? (και αρχίζω να μυρίζω στον αέρα την ξινίλα) πολλές φορές σας κουβεντιάζω με το  άντρα μου...τι να κάνεις κ εσύ κακομοίρα μπουντρουμιασμενη μέσα στο σπίτι.Ειδικά εάν είστε και τσίμα τσίμα που να σε παει και ο άλλος (ο άλλος είναι ο άντρας μου)..λογικό να έχεις αρρωστήσει(!!!!!!!!)
Καθώς είμαι και γνωστή τσούχτρα είπα να το βουλωσω και της απαντώ.
-Δεν είναι έτσι.
-Ε πως να ναι ..χωρίς δουλεία δεν υπάρχουν λεφτά.
Και κάπου εκεί ξύπνησε η Τασω Καβαδια μέσα μου κ της απαντώ...
-Ναι γτ ο άντρας μου είναι άξιος και δεν χρειάστηκε να με βγάλει στην δουλεία...
(Μεγάλη προσβολή εάν το σκεφτείς...εμένα εάν μου το λέγανε θα απαντούσα πολύ άσχημα,δεν είμαι περήφανη διότι αν το σκεφτείς η απάντησή μου ήταν κατινιά...όμως πόσες φορές δεν χρειάστηκε να γίνεις γαϊδούρα για να σταματήσει κάποιος να σε προσβάλλει.Οχί ότι έδωσε βάση σε ότι ειπα)
-Ελα μωρέ πόσα να βγάζει κ αυτός...500 κατοσταρικα...απορώ πως ζήτε... και με το δεύτερο παιδί τώρα θα δυσκολευτείτε...έρχονται πεινες.
-Δεν πειράζει  θα χάσω και τα υπόλοιπα 10 κιλά που θέλω...
-Να ταν αυτό? Ποιους βασικούς τρόπους μπορείς να προσφέρεις εσύ στα παιδιά σου όταν δεν έρχεσαι σε επαφή με κόσμο???
Και πριν πάθω το τελευταίο και μοιραίο εγκεφαλικό της απαντώ με ευγένεια και στυλ...
-Αυτούς που προφανώς δεν έχεις εσύ... Καλό μεσημέρι καλή μου!!!



Λυπάμαι τόσο πολύ...χουμε χωριστεί οι μαμάδες εναντίον μαμάδων. Βλέπω καθημερινά στο διαδίκτυο επιθέσεις,όλοι κουνάμε το δάχτυλο στους άλλους..
Μαμάδες που δουλεύουν vs μαμάδες που δεν δουλεύουν
Μαμάδες που θηλάζουν vs μαμάδες που δεν θηλάζουν
Μαμάδες που γέννησαν με καισαρική vs μαμάδες που γέννησαν με φυσιολογικό τοκετό
Μαμάδες που έχουν ένα παιδί vs μαμάδες που έχουν δυο παιδιά και πάνω.
Δηλαδή κάνουμε πλάκα στους εαυτούς μας ή τα πιστεύουμε όλα αυτά.Ποιος είναι αυτός που θα με κρίνει για το τι προσφέρω στα παιδιά μου.Για το πως τα βγάζω πέρα. Ίσως η γυναίκα αυτή είναι ένα ατυχές παράδειγμα, υπάρχει όμως. Εγώ δεν εργάζομαι όμως θαυμάζω τις γυναίκες που το κάνουν,απαιτώ όμως να σε σεβαστεί κ η όποια εργαζόμενη.
Και ναι ειμαι στο σπιτι,διαχειρίζομαι τον χρόνο μου με τρόπο που πλέκω,κατασκευάζω,κάνω γλυκά,έχω το blog μου. Θα ήθελα πολύ όμως να έχω το δικό μου πορτοφόλι και να έχω μια άνεση ώστε να αγοράσω αυτά που έχω ανάγκη. Θα ήθελα πολύ να μην έρχομαι σε θέση να ρωτάω τον σύζυγο εάν μας περισσεύουν αυτόν τον μήνα να πάρω μια μπλούζα που τελικά δεν την παίρνω πότε γιατί θα δω κάτι για τα παιδιά μου. Θα ήθελα και εγώ να νιώθω ότι προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο...όχι όμως και κακομοίρα. Δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν κ κανείς δεν μ ρώτησε γτ δεν εργάζομαι.Είναι επιλογή μου? ίσως να έχω κάποιο πρόβλημα υγείας που δεν μου επιτρέπει να εργαστώ ή να μην μπορώ να βρω δουλεία...αλλά όχι...είμαι μια τεμπέλα που της αρέσει να κάθεται στο σπίτι όλη μέρα....αρκετά με το παραλήρημα..θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου...όχι μόνο για το πόσο εύκολα κρίνουμε ο ένας τον άλλον...(το έχω κάνει σε προηγούμενο θέμα) αλλά στο ότι κάθε νόμισμα έχει 2 πλευρές.

Μαμάδες που δουλεύουν vs μαμάδες που δεν δουλεύουν


Κανείς δεν ξέρει για ποιον λόγο βρίσκεται μια γυναίκα στο σπίτι. όταν δεν εργάζεσαι οι υποχρεώσεις σου είναι αυτόματα περισσότερες,εσύ θα πας στο σούπερ μάρκετ,εσύ θα πας για τους λογαριασμούς στα σχολεία των παιδιών,άσε που σε πολλές υποχρεώσεις πας μόνη ,γενέθλια,γιορτές των παιδιών, δραστηριότητες. Δεν εργάζεσαι σε μια εξωτερική δουλεία.Δεν συναναστρέφεσαι με κόσμο,βλέπεις και ακούς όλη μέρα παιδικά και τίποτα από αυτά που κάνεις δεν φαίνονται. Δύσκολα θα μπορέσεις να φύγεις μόνη σου για ένα καφέ καθώς ο σύζυγος θα γυρίσει κουρασμένος από την δουλεία και δεν σου παει καρδία να του αφήσεις ,γιατί απλά εσύ όλη μέρα ήσουν σπίτι και εκείνος στην δουλεία. Και όταν γυρίσει και πέφτει να κοιμηθεί ή πρέπει να πάρεις τα παιδιά και να πας μια βόλτα είσαι δεν είσαι κουρασμένη για να έχει ησυχία μέσα στο σπίτι ή να τα κρατάς απασχολημένα με κάθε τρόπο.Κανείς όμως δεν σκέφτεται ποια είναι η καθημερινότητα σου,γιατί δεν εργάζεσαι,υπάρχει δουλεία στο αντικείμενο σου ή είσαι σε θέση να εργασθείς?
Εγώ ήμουν μπροστά στα πρώτα βήματα των παιδιών μου,στις πρώτες τους λεξούλες, πως μπορεί  νιώθει μια μανούλα που αφήνει τα παιδάκια της έστω κ ημερών για να παει να δουλέψει ίσως σε μια δουλεία που πιέζεται και ψυχολογικά αλλά και την φθείρει.Δεν νομίζω να υπάρχει γυναίκα που να μην θέλει να είναι εκει για τα παιδια της.Η εργαζόμενη γυναικα έχει την πίεση να τα καταφέρει ώστε να είναι εντάξει στην δουλεία της και στο σπίτι της...Η φαρμακοποιός μου κάνει εφημερίες ολόκληρα 24ωρα,η παιδίατρος μου από το πρωί έως το βραδύ εξετάζει παιδιά που πολλά από αυτά δεν μπορεί να κουμαντάρει αλλα και η μαμάδες πολλές φορές ξεπερνάμε τα όρια.Η γυναικολόγος μου δέχεται καθημερινά δεκάδες γυναίκες, η δασκάλα χορού της κόρης μου,που προσπαθεί να μάθει βηματάκια χορού σε δεκάδες παιδάκια καθημερινά και η κομμώτρια μου έχει την κάθε μια να θέλει να την κάνει μοντελο. Κάθε πλευρά έχει τα θετικά και τα αρνητικά της.


Μαμάδες που θηλάζουν vs μαμάδες που δεν θηλάζουν

Ολόκληρο κίνημα έχει ξεσηκωθεί για τα οφέλη του θηλασμού.Και φυσικά δεν υπάρχει καλύτερο από το μητρικό γάλα.Θα έπρεπε όμως να προσέχουμε τι λέμε και που το λέμε....Εγώ δηλαδή τι πρέπει να κάνω που 7 ημερών λεχώνα με έκαναν να κλαίω 2 μέρες και 2 νύχτες  με αποτέλεσμα την 10η ήμερα να μην έχω σταγόνα γάλα θα θηλάζω τον μικρό μου.Τι κι αν μάτωσα το στήθος μου για να βγάλω μια σταγόνα. Και να τραβάω με το θήλαστρο και να πονάω.Και δεν ειναι μόνο ο πονος ο σωματικός,αλλα ο ψυχικός.Δεν ειχα την ευκαιρία κα κοιμίσω το μωρό μου στο στήθος μου.Δεν ειχα την ευκαιρία να βιώσω αυτό το δέσιμο,αυτή την μοναδική στιγμή που έισαι εσύ και το μωρό σου.Που να τολμήσω να πω οτι θήλασε 10 μέρες...και φυσικά η ειρωνεία ειναι η πρωτη αντίδραση μόλις πω ότι μου κόπηκε το γάλα...Γιατί δεν συνέβη σε σένα.Από την άλλη υπάρχουν μητέρες που έχουν άφθονο γάλα και δεν μπρουν να το δώσουν στο παιδάκι τους,μπορει να παίρνουν φάρμακα ή να μην μπορεί να το πιει το μωράκι τους...


Μαμάδες που γέννησαν με καισαρική vs μαμάδες που γέννησαν με φυσιολογικό τοκετό

Γέννησα 2 παιδάκια και φυσιολογικό τοκετό...χωρίς επισκληρίδιος....Στο πρώτο μου παιδάκι έκανα 16 ράμματα...δεν μπορούσα να κάτσω για πάνω απο μια εβδομάδα και  και με το δεύτερο παιδί μου πονούσα 17 ώρες.Είμαι άξια μαμά σωστά? και η γυναίκα που περίμενε 10 και 15 ώρες να γεννήσει φυσιολογικά και τελικά την έβαλαν στο χειρουργείο γτ ο παιδί κατέβαινε ανάποδα και πέρα από τον φόβο της γέννας δεν ήξερε τι συμβαίνει είναι πιο άξια από μένα?Η τομή της που έκανε να κλείσει πόσες μέρες και η δυσκολία της να φροντίσει το παιδάκι της γιατί η καισαρική είναι χειρουργείο...Ακούγοντας όμως καισαρική η πρώτη σου σκέψη ειναι οτι απλά δεν ηθελε να πονέσει.


Μαμάδες που έχουν ενα παιδι vs μαμάδες που εχουν δυο παιδια και πανω.


Έχω 2 υγειεστατα παιδάκια.Έχει τύχει να ρωτήσω και εγώ μαμά εάν έχει σκοπό να κάνει δεύτερο παιδάκι. Και μου απάντησε αρνητικά...ε λοιπόν με γεια της με χαρά της.Κ εγώ θέλω να κάνω και τρίτο και τέταρτο...το θέλω όμως με το μπορώ απέχει πολύ. Αρκετά λοιπόν με τα σχόλια περί ενός παιδιού. Έχω δυο παιδιά και εαν με ρωτήσεις ποιο από τα δυο αγαπώ πιο πολύ δεν μπορώ να σου απαντήσω.Η αγάπη απλά πολλαπλασιάζετε δεν μοιράζεται.Υπάρχουν μαμάδες που πόνεσαν τόσο πολύ που δεν θέλουν να ξανά ζήσουν αυτήν την διαδικασία.Υπάρχουν γυναίκες που περνούν δύσκολα οικονομικά και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα ενός δευτέρου παιδιού. Υπάρχουν γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν ή πέρασαν πολλά μέχρι να αποκτήσουν αυτό το ένα...αυτό το ενα θα παρει τόση αγαπη απο την οικογένεια του και θα κάνει φίλους,αυτοι θα ειναι τα αδέλφια του.Δεν κάνεις δεύτερο παιδι για να έχει παρέα το πρώτο..ουτε για να αποκτήσει ύπαρξη,(αυτό που λένε ένα ισον κανένα).


Βάζοντας λοιπόν τις σκέψεις μου σε τάξη νιώθω ότι η ζωή μας έχει μετατραπεί σε μια διαρκή κόντρα. Φτιάχνουμε κατηγορίες και καταχωρούμε τους ανθρώπους με δικά μας κριτήρια. Οι άνθρωποι δεν είναι καρτελάκια που τα τοποθετείς αναγολα με την δουλεία που κάνουν ή δεν κάνουν.Ζούμε σε πολύ δύσκολη εποχή και τα νεύρα μας δοκιμάζονται καθημερινά.Οι σχέσεις μας δοκιμάζονται καθημερινά.

Αφορμή για αυτό το θέμα στάθηκε το περιστατικό με μια γυναίκα που δεν κατάλαβε ούτε θα καταλάβει ποτέ πως ο κάθε ένας προσπαθεί με τον δικό του τρόπο.Ο κάθε ένας από εμάς βιώνει ή πρατει ανάλογα τα γεγονότα ή τις επιλογές του και σε αυτό δεν μας πέφτει λόγος.Δεν ήμαστε μέτρο και σταθμός ώστε βάση των δικών μας θεωριών να λειτουργεί ο κόσμος.Ντρέπομαι που πρέπει να εξηγώ γιατί δεν δουλεύω,γιατί δεν θήλασε το παιδι μου,πως γέννησα,ποσα παιδια έχω.. 

Οι γυναίκες ήμαστε φίλες,ερωμένες,μητέρες,αδελφές,κόρες. Ο ρόλος της γυναίκας είναι πολύπλευρος και από μόνος του κουραστικός πολλές φορές. Είτε εργαζόμενη είτε όχι ,είτε με ένα παιδί είτε με δέκα η γυναίκα αξίζει τον σεβασμό όλων...υπάρχουν γυναίκες που κατέστρεψαν το κορμί του για να αποκτήσουν ένα παιδι και δεν τα κατάφεραν.Υπάρχουν γυναίκες που χάσαν το αγγελουδι τους.Υπάρχουν γυναίκες που κανείς δεν μπορεί να φανταστει τι κρύβουν μέσα τους...Ακόμα και εγω που είμαι σκληρή στις σχέσεις μου,στον τρόπο που σκέφτομαι...κανεις δεν ξέρει γιατί ειμαι ετσι...τι έχω μέσα μου.Δεν θα πω πάλι για σεβασμό στον άνθρωπο..Η ζωή μας είναι αγώνας,ένας αγώνας που δεν υπάρχουν πρώτοι,δέυτεροι και τρίτοι.Όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο και στο τέλος της ημέρας μια γυναίκα,μια εργαζόμενη μητέρα,μια μαμά που βρίσκεται στο σπίτι σαν πέσει το βράδυ όλες αποζητάμε την στιγμή που θα ξαπλώσουμε στο κρεβατάκι μας...


Καλό κουράγιο στην γυναίκα!!!

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Σοκόλαση

 Όσο και εάν ακούγεται απίστευτο δεν μου αρέσουν τα γλυκά σχεδόν καθόλου..δηλαδή το μόνο γλυκό που θα φάω με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση είμαι μια σοκολάτα υγείας!Δεν γίνεται όμως να φτιάχνω τούρτες και γλυκά για όλους ενώ εγώ να μην μπορώ να απολαύσω λίγα λεπτά "κόλασης". Και κάπως έτσι,στην αναζήτηση μου για ένα γλυκό που θα καλύπτει τις δικές μου ανάγκες,έπεσα πάνω σε μια συνταγή, που με μικρές παρεμβάσεις έγινε κάτι παραπάνω από αγαπημένη μου...έγινε η δική μου σοκόλαση.

Τα υλικά που θα χρειαστούμε :
  • 3 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • 2 1/2 φλυτζάνια ζάχαρη
  • 2 φλυτζάνια κρύο νερό
  • 2 βανίλιες
  • 6 κουταλιές της σούπας κακάο
  • 1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
  • 1 κουταλάκι του γλυκού ξύδι
  • 1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ
  • 2 κουταλιές της σούπας ηλιέλαιο

Η εκτέλεση είναι η πιο απλή από όσα γλυκά μπορεί να έχετε φτιάξει...απλά ανακατεύεται όλα τα υλικά μαζί και αφήνετε για περίπου 10 λεπτά το μείγμα να ξεκουραστεί.


Βάζετε το μείγμα σε μια βαθιά φόρμα και ψήνεται στους 180 βαθμούς. Ο χρόνος παίζει ανάλογα σε τι φόρμα θα βάλετε το μείγμα του κέικ καθώς μέσα του κρατάει λίγη υγρασία . 'Οταν θα δείτε ότι αρχίζει να ψήνετε από έξω βάλτε ένα μαχαίρι στο εσωτερικό του ώστε να δείτε εάν έχει ψηθεί και από μέσα...






Μπορείτε να σερβίρετε με σιρόπι σοκολάτας ή σαντιγί...το συγκεκριμένο κέικ μπορείτε να το φτιάξετε και την εποχή που νηστεύετε καθώς δεν έχει ούτε αυγά ούτε γάλα...


Καλή επιτυχία!!!

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Κουβαδάκια για παιχνίδια!!!

Τώρα πια ο μικρός μας μεγαλώνει και κάνει αισθητή την παρουσία του στο σπίτι.Διεκδικεί και απαιτεί να βρίσκονται τα πράγματά του στον χώρο. Στις καλοκαιρινές μας διακοπές ,αν και το παιχνίδι δεν σταματούσε ποτέ, έπρεπε να βρω έναν τρόπο ώστε να μπει από μικρός στο κλίμα του όχι μόνο παίζω,αλλά μαζεύω και τα παιχνίδια μου.
Διότι καλή η αυλή,αλλά κατά την επιστροφή μας στο σπίτι και στο παιδικό δωμάτιο όπου ο χώρος είναι σαφώς πιο περιορισμένος, θα αντιμετώπιζα εγώ πρώτη από όλους εάν τα παιχνίδια ήταν διάσπαρτα στο σπίτι...έτσι σκέφτηκα να τους φτιάξω κουβαδάκια ώστε και να μάθει μέσω του παιχνιδιού να ξεχωρίζει τα παιχνίδια του αλλά και να τα μαζεύει.
Προμηθεύτηκα κουβάδες των 25 λίτρων και απλά τους έντυσα με ύφασμα.Πάμε να δούμε πως μπορούμε να το κάνουμε βήμα-βήμα

Τα υλικά που θα χρειαστούμε:
  • πλαστικούς κουβάδες
  • κρυσταλλική κόλα (που γίνεται διάφανη όταν στεγνώσει)
  • πινέλο
  • υφάσματα 
  1. Καθαρίζουμε πολύ καλά τον κουβά και απλώνουμε μια γενναία στρώση κόλλας. 
  
2.Βάζουμε επάνω στον κουβά με την κόλλα το ύφασμα και το στρώνουμε καλά ώστε να μην έχει αέρα μεταξύ πλαστικού και υφάσματος.

3.Στο σημείο που τελειώνει το ύφασμα βάζουμε  επιπλέον κόλλα.

4. Αφού έχουμε βάλει σε όλη την επιφάνεια του κουβά το ύφασμα, διαλύουνε σε λίγο νερό μια μικρή ποσότητα κόλλας και το απλώνουμε  επάνω στο ύφασμα. Έπειτα ο αφήνουμε να στεγνώσει.



5.Τέλος στολίζουμε με μπαλώματα ή διάφορα διακοσμητικά.
Εγώ έκοψα μονογράμματα των ονομάτων τους και τα στόλισα με αυτά.



'Ετσι κάθε φορά που το παιχνίδι τελειώνει τα κουβαδάκια είναι εκεί και περιμένουν τα παιχνίδια!!!

Καλή επιτυχία!!!







Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Είμαι μια μαμά όπως και εσύ...

Δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω για ότι δεν καταλαβαίνεις,θέλω όμως να σου μιλήσω για ότι δεν είσαι. Ξέρεις είμαι κ εγώ μια μαμά όπως και εσύ...όσο και σου φαίνεται περίεργο τα παιδιά μου δεν μου "έτυχαν" ούτε ήταν αποτέλεσμα κακών επιλογών ή μιας μεθυσμένης νύχτας. Ήθελα να γίνω μαμά,κάθε μήνα που αυτό το μικρό πλασματακι μεγάλωνε μέσα μου,επισκεπτόμουν με ανυπομονησία τον γιατρό,όπως εσύ. Χάιδευα την κοιλία μου κ ετοιμαζα με την ίδια αγάπη το παιδικό δωμάτιο,όπως εσύ. Έπλενα και σιδέρωνα τα μικροσκοπικά ρουχαλάκια κ πόνεσε το ίδιο με σένα όταν ήρθε η στιγμή να το φέρω στον κόσμο. Δεν είμαι σαν εσένα αλλά είμαι κ εγώ μια μαμά.


Μπορεί στο σώμα μου να έχω σκουλαρίκια,τατουάζ να φοράω σκισμένα παντελόνια, φόρμες και να έχω τα μαλλιά μου κοντά,ξυρισμενα ή βαμμένα μπλε μοβ,ροζ...είμαι όμως και εγώ μαμά.Διαβάζω στα παιδιά μου παραμύθια με πριγκιπισσες ή δράκους και ιππότες..όπως κάθε μαμά. Θυμώνω και εγώ όταν τρίβουν τα μπισκότα στο πάτωμα,ή δεν πλένουν τα δόντια τους πριν κοιμηθούν,και τους δίνω άλλο ένα μικρο  σοκολατακι στα κρυφά σαν μαμά.Δακρύζω και εγώ όταν μου λένε ότι μ αγαπάνε κ μ αγκαλιάζουν,όπως όλες οι μαμάδες. Τα κάνω μπάνιο και τα χτενίζω,διαλέγω τα ρούχα τους και το βράδυ τους λέω ιστορίες και προσπαθώ να τους μάθω να μην λένε ψέματα,να αγαπάνε και το δείχνουν, σαν την κάθε μαμά. Απλά δεν είμαι όπως εσύ,απλα δεν σου μοιάζω...Θέλω να μεγαλώσουν κ να γίνουν καλοί άνθρωποι, να μάθουν να σέβονται την διαφορετικότητα του άλλου,να σέβονται τον συνάνθρωπο τους,τις επιλογές τους να μην κρίνουν...εσένα σου το έμαθε αυτό η μαμά σου? γιατί εμένα μου το έμαθε......


Μου έμαθε να υπερασπίζομαι τις επιλογές μου,τα θέλω μου και να στέκομαι όρθια και να παλεύω όχι να έρθω στα μέτρα του κόσμου αλλά να φέρω τον κόσμο στα μέτρα μου...έναν κόσμο που δίνει άριστα στα καλοχτενισμενα μακριά μαλλιά ,και στα πουκάμισα,σε έναν ηθικοπλαστικό κόσμο που δεν έχει τίποτε περισσότερο να προσφέρει από υποκρισία και ψέμα,αυτός ο κοσμος σου δεν μου ταιριαζει.Δεν μιλάμε για το εαν σου αρέσουν οι επιλογές μου,γιατι απλα δεν σε αφορουν. Δεν θα προσπαθήσω να σου αλλάξω γνώμη για κάτι που δεν καταλαβαίνεις αλλά η μόνη μας διαφορά είναι ότι εγώ δεν φοβάμαι.Δεν φοβάμαι να με κρίνεις γιατί δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σου.Δεν με ενδιαφέρουν τα δεδομένα και τα στάνταρ που έχεις θέσει στην ζωή σου. Γιατί τα όσα πιστεύεις αφορούν εσένα όχι εμένα και τις δικές μου επιλογές.


Αλήθεια ποια είναι τα μέτρα και τα σταθμά σου? πως ξέρεις ότι έτσι είναι το σωστό?που το διάβασες? ποιος σου το είπε?ποιος νόμος? ποια κοινωνία? Όλα υπάρχουν στο δικό σου κεφάλι..η διαφορά μας είναι ότι δεν καταλαβαίνεις. Δεν θέλεις να καταλάβεις ότι δεν έχω κάτι λιγότερο από σένα απλά είμαι διαφορετική όμως τόσο ίδια. Σιδερώνω,βάζω πλυντήριο,σκουπίζω,πλένω τα πιάτα,εργάζομαι ή μεγαλώνω στο σπίτι τα παιδιά μου. Είμαι φίλη,γυναίκα,σύζυγος,ερωμένη. Σκέφτομαι επί ώρες τι να μαγειρέψω για την οικογένεια μου,και περιμένω και εγώ να κοιμηθούν όλοι για να ξεκουραστώ..λοιπόν ποια είναι η διαφορά μας? Όσο εσύ βλέπεις στο σώμα μου αντιαισθητικά τατουάζ ή ανόητα σκουλαρίκια,τα παιδιά μου βλέπουν την μαμά τους.Βλέπουν την βάση τους,τον κόσμο τους.Βλέπουν το μέρος που τίποτα δεν θα τους πειράξει.Βλέπουν τον άνθρωπο που θα μπει μπροστά σε κάθε απειλή,που θα τους προστατεύσει...ακριβώς ότι βλέπουν τα δικά σου παιδιά σε σένα.Εσύ γιατι βλέπεις κάτι άλλο?


Όσο κ εάν μοιάζουμε έχουμε μια βασική διαφορά,εγώ δέχομαι το διαφορετικό,το άλλο,το πέρα από μένα.Τα παιδιά μου δεν ντραπουν για μένα,ουτε τα παιδια σου θα με απορρίψουν γιατί το μόνο που βλέπουν με τα μάτια τους είναι στολίδια και ζωγραφιές επάνω μου,είναι αγνά...το μόνο που τους νοιάζει είναι αυτό που μπορείς να τους δώσεις..τα αθώα μάτια τους δεν κατηγοριοποιούν δεν κρίνουν,δεν ντρέπονται.Θα ντραπείς εσύ για μένα. Θεωρώντας πως είμαι αλήτισσα,ή ναρκομανής ή ξεσπάζω στον εαυτό μου γιατί έχω ψυχολογικά τραύματα.. ή ότι άλλο θεωρήσει το μικροαστικό μυαλό σου. Απλά μου αρέσουν διαφορετικά πράγματα από σένα και μάλλον μπορώ να τα τολμήσω να τα διεκδικήσω,αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα σου. Ίσως τελικά ξεσπάς σε μένα τον θυμό που νιώθεις για τον εαυτό σου.Για την αδυναμία σου να τολμάς,να μην δίνεις δεκάρα για όσα οι άλλοι λένε..γιατί εάν είσαι τόσο ευτυχισμένη και ικανοποιημένη από την δίκη σου ζωή μένεις εκεί,και δεν κρίνεις τις επιλογές των άλλων.Εγώ που είμαι αυτό που θέλω να είμαι βλέπω μόνο εμενα,προσπαθω μόνο για μένα,και προσπαθώ τόσο πολυ που δεν μου μένει χρόνος να ασχοληθώ με το τι κάνουν ή λένε οι άλλοι. Ξέρεις η ζωή είναι πολύ μικρή για να καταναλώσεις των χρόνο σου βάζοντας βαθμολογία στους ανθρώπους γύρω σου. 


Ίσως τελικά να διαφέρουμε περισσότερο από όσο νομίζω...δεν θα απέρριπτα πότε έναν άνθρωπο για την εξωτερική του εμφάνιση,αλλά για την συμπεριφορά του και μονό...δεν θα συμβούλευα ποτέ το παιδί μου να απομακρυνθεί από ένα φιλο του γιατί δεν μου αρέσει η εξωτερική εμφάνιση των γονιών του...Τελικά ναι διαφέρουμε πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμουν γιατί είμαι μια μαμά που θα μάθει στα παιδιά τις πως δεν υπάρχουν κατηγόριες στους ανθρώπους,απλά άνθρωποι διαφορετικοί και όλοι τόσο υπέροχοι...


Με αγάπη!!!
Blogging tips