Τα Χριστούγεννα αγοράσαμε στην μικρή Ελένη μια άμαξα.Ενθουσιασμένη έβαζε τις κούκλες της επάνω,πατούσε ένα κουμπάκι και το αλογάκι άρχιζε να περπατά σέρνοντας πίσω του την άμαξα...Χαριτωμένο δεν λέω αλλά κάτι του έλειπε βρε παιδί μου...αυτή η πλαστική ροζ σέλα που είχε δεν μου ταίριαζε με την ρομαντική βόλτα που έκαναν οι κούκλες!
Όταν ήμουν εγώ παιδί, η μαμά μου έφτιαχνε στις κούκλες μου ρούχα,κουβέρτες,μέχρι και σαλόνι μου είχε φτιάξει,όχι μόνο μου άρεσαν οι δημιουργίες της αλλά αισθανόμουν υπέροχα που η μαμά μου ασχολιόταν τόσο πολύ μαζί μου.Ήθελα και η δική μου κόρη να νιώσει την χαρά της αναμονής για το τι ακριβώς ετοιμάζομαι να της φτιάξω.Εκείνο το διάστημα έμαθα να πλέκω,όποτε έψαχνα και εγώ τρόπο να εξασκηθώ...και κάπως έτσι,την πλήρωσε το αλογάκι ..Το αποτέλεσμα όμως όχι μόνο με δικαίωσε αλλά χάρισε και στην κόρη μου ένα μεγάλο χαμόγελο και αυτό ήταν το πιο υπέροχο από όλα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου